Yusuf'um

Bir arkadaş bir kavun ikram etmişti,
Evimizde yenmemiş köye kadar gitmişti,
Orda da akla gelmeyince arabada kaderini beklerken,
Güneşin otları ve taşları kızdırdığı bir yaz gününde
Bir yol kenarında ikramımdı köylü çocuk çobanlara,
Ufak bir kavun dışı yeşilimsi içi sarımsı adam başı 3'er dilimdi,
Şerbetiydi bulaşan tozlu yanaklarına,
Birbirlerine bakışıp birazda mahcupça
Gamzeleri çıkacak kadar gülüşüyorlardı, sanki fotoğrafçasına
Mavi mavi gözleriyle bakarken onlar teşekkür edercesine,
Sarı saçlarını okşamıştım biraz hüzün biraz tebessümle dua edercesine,

Onlara karışmak istedim
Poşetlerden yapma toplarıyla,
Tezekli sararmış çimenlerinde yuvarlanmak,
Ekinlere doğru giden hayvanların önüne heyecanla koşturmak,
Biraz terlemek biraz acıkmak ve biraz da duygulanmak istedim.

Git gide artan mahcubiyetlerinden,
Ve tedirginliklerinden,
Birazda araçtakileri bekletemeyeceğimden,
Küçücük elleriyle ilk ve son defa tokalaşarak,
Onları birbirlerine emanet edip,
Arkadaşlıklarına sahip çıkmalarını tembihleyip,
Ayrılmıştık üç delikanlı çocukla,

Allah o gün onların susamış dudaklarına bir şerbet,
Bana kavunu ikram eden arkadaşa büyük bir sevap,
Bu anı benimle birlikte yaşayan kızlarıma küçükte olsalar birazcık idrak,
Bana ise bir sene içinde, Mavi gözlü sarı saçlı Yusuf adlı bir uşak nasip etmişti,
Hamdolsun...
04.04.2009/16:42