Yüzümde Zaman Kesikleri
artık yokluğumu oynuyor zaman
unutulmuş yolcular gibiyim
hayat limanında...
ahh geceler baki uykular firarda
düşlere ölüm yağıyor
ve ben yalnızlığıma saklıyorum matemi
gitmeliydim vakitsiz de olsa
kimseler görmeden yüzümde zaman kesiklerini
aynalara yumduğumda gözlerimi
yalanlarını aradım karanlığın , nafile
o ben değildim işte
gölgemdi güneşi yudumluyan
bütün duvarlar şahit yağmurlarına bakışlarımın
yaprak döken bir mevsimdim zamansız
zakkum çiçeklerim anlatır gibi acımı...
iki sevgilinin vedasını özledim buğulu penceremde
anılarıma inat yas tutmayı sevdim
ağlamayı sevdim beyhude düşen takvim yapraklarına
gitmeyi sevdim kendime ramen kendimden
ahhh kader çizgisinde fermanı yazılmış
bir ömür
beyhude sabır hanesinde bekleyiş
kim kimi avutur yalandan bilmem ki
iki sevgilinin vedasını özledim buğulu penceremde anılarıma inat yas tutmayı sevdim ağlamayı sevdim beyhude düşen takvim yapraklarına gitmeyi sevdim kendime ramen kendimden
insan nereye giderse gitsin kimden kaçarsa kaçsın kendinden bir adım öteye gidemiyor ne yazık ki
behude yalanlarla bizden iyi bizi aldatan da olmuyor malesef
tema hüznde olsa güzel bir şiirdi
kutlarım Hüseyin bey selamlar.
..üstad yalnızlıktan fazla epey bir karamsardı umut arıyor gibi görünse de satır aralarında
ahhh kader çizgisinde fermanı yazılmış bir ömür beyhude sabır hanesinde bekleyiş kim kimi avutur yalandan bilmemki ''
..teşekkürler usta tebrikler...