Zamandan Hüznüme Hazan Hediye

Ustura bakışlı bir gece çöreklendi
Kalbimin kıvrımlarına!
Ben susalı asırlar olmuş be can,
Sesin değmiyor kulaklarıma
Ve yüzünde nelerimi unuttum
Kimse anımsatmıyor bana!
Tutulsun zamanın dili şimdi
Saatler koynunda saklarken tükenişimi,
Sonu gözlerinin şafağına çıkmayan mevsimler doluyor yıllıklarıma...
Boynumda ağır bir vebâl
Ve suya düşen şiirlerin
Dipnotları sarsıyor yüreğimi
Oysa bize vaat edilen bu değildi!

Şimdi eli kulağındadır bütün zulümlerin
Ay geceden bakınca ben düşerim
Ve titrer ellerin...
Solgun bir benizle,
Aynalarımın şavkına
Yaban bir bakış gizlerim...
Dedim ya gözleri mahremim
Dinmez kederim!
Dedim ya şimdi zulümlerin çağıdır
Dirhem dirhem azalır senli umutlarım
Vicdanı zifir kesmiş zamanlar kundaklar nefeslerimi
Kör bir ressam duyar yalnızca
Rengi içimde mavi kalan sesini...
Oysa bize bahşedilen bu değildi!

Hep acemi kalan bir ayaklanma yapışır yakama,
Zulmetin yoluma dikildiği anlarda.
Başkaldırsam zaman...
Öylece kalsam zulmet!
Bu yüzden,
Bana sağır kalan zamanlarım
Çok sevdiğim gözlerine emanet.

Diri diri gömülür toprağıma bu toy düşlerim
Sureti sen olan melek görünmez gözlerime
Ben bu yüzden nefessizim!
Dedim ya gözlerine adandığım
Sesine susadım!
Dedim ya yüzyıllar öncesi düşer payıma.
Bahtımın açık olan dualarına
Üstü kapalı beddualar ilişir yokluğunda.
Tenin cennet!
Bu zebani kılıklı acılardan yoruldum,
Benliğim cennetine emanet!
Dedim ya sen fikrinden gidemem
Gitmeye yeltensem
İçimde büyür tarifsiz cehennem...
Oysa bize bahsedilen bu değildi!

(?A' şehrinde,'X'şahsında sesin yankı bulmakta/ayın onüçü,onikisi belki onbiri ne fark ederki/bende ayın on sekizi!)
17 Eylül 2010

HüZüN