Zamanla İyileşmeyen Tek Yaram /diyet

Serkeşliği derdinden solumun
Olmayacak âminlere dualarımdan
Telâkkisi bile zor artık saadetin
Sevdanın elleri bağlı dikenlerle kördüğüm
En kötü zamanda bile hayra yorduğum
Terk_i diyar rüyalarmış gördüğüm...



Gönül alfabem artık öksüz kırık kolu kanadı
Yeis tutmuş lal kalmış bir tarafı
Bir çoban ki kaybetmiş dağdaki sürüyü
Bir rüzgâr ki bulutlara geçiremez olmuş sözünü
Zamana dair yine bir yenilmişlik
Çifte kavrulmuş bir sevda
Acılara peşkeş ve melankolik...



Film sinemalarda film afişlerde
Tek kişilik tek oyun tek suare
Sevdanın yitik adı

/Zamanla iyileşmeyen tek yaram/...




Kucaklamaya ellerin yetmediği bir çınar
Ufacık bir tohumdan mamuldür
Bir ağaç yüzyıllarda ancak olgunlaşır
Bir hain demir bir ufacık kav
Yılların emeği yerle bir....
Giden zaman mıdır?
Doğranan emekler mi?




Düşün, kaç yıl geçmiş
Kaç ağaç; küllerine yatmış devrilmiş
Kaç tufan yaşamış kaç muson görmüşüz
Ne bitmez diyetmiş bu ki
Hep keseceğimiz dallara konmuşuz...




Niyet değilse her şeye rağmen biz
Aşk güvercinleri menzile varamaz
Sevda toplardan yaralı ey yar tükeniyoruz
Can kırıklarının can çekişen iç sesleri
Görmüyor musun boyuna kan kaybediyoruz




Elim kesilse iyileşir iki günde
Kolum kırılsa en çok üç ay
Caniçim demişim bir kere ötesi mi var
Bir göz süzüşe bir gülüşe
Çok canlar verdim hatırlarsan
Dile benden ne dilersen!..
Sarmadıktan sonra seni o kollar
Al senin olsun!

Seven diyetini mi düşünür sevdam!...