Zıt Kutuplar...
İstanbul...
Ah İstanbul !...
Sen hep benim zıt kutbumdun...
Bilmem ki bu garip benden ne umdun?
Ne kadar kaçarsam kaçayım senden;
Her kaçışımda çekip aldın beni benden...
Bütün isyânım, beni hapsettiğin bu rûhadır;
Ne yana gitsem, yolum hep aynı gürûhadır...
Denizde esen yelden, havada uçan kuştan
Bir haberin yetti, düştüm tırmandığım yokuştan...
Anladım, artık kurtuluş ümidim yok senden;
Döndüm dolaştım, yine yapıştım bak ensenden...
Bilmem ki bu garip benden ne umdun?
Sen hep benim zıt kutbumdun...
Ah İstanbul !...
İstanbul...
.
.
.
.
"İsyanbul" diye takılmıştım ona birgün...
O günden beri o da benimle uğraşıyor...."
İşte şimdi vayyy dedim...
Hem ifade çok güzel hem, yazım ..
Kafiyeler var ki sıradan değiller kafiyeler benim diyor ..
Bak şimdi imrendim şiir yazasım geldi .:)
(Laf aramızda kalem grevde benim :))
Karma şiir için ve verdiği keyf için teşekkürler sevgili Saadet..
İsyanbul ! Süperdi 👍
Sevgilerim şiirle..
Sağanak halinde bir duygu yağmuru yağdı az önce İstanbul'a.Serbest tarzda başladı ama sonra birdenbire beyite döndü.Ve şimdi iliklerime kadar romantizme battım ben ve böyle çok mutluyum.Şemsiye istemiyorum.Bu yağmuda ıslanmak sadece ve saadet'i okumak istiyorum.SEN BİR TANESİN SAADET.TEBRİKLERİM YÜREKTEN👍👍👍
istanbul istanbul olalı böyle sitem görmedi.. tebrikler gönlümün şairi👍👍👍
İstanbul... Yüreğinde bir ökse otu... istesen de vaz geç(e)mezsin ki...