2025’e Bir Hatıra

2025,Sana bir teşekkürle değil, bir hatırayla veda ediyorum.Çünkü sen bana mutluluktan çok fark ediş bıraktın.Gülüşten çok susuş,kalabalıktan çok içe dönüş…

Bu yıl bana bazı insanların aslında hiç gelmediğini,sadece uzun süre gitmediğini öğretti.Yanımda duranların bile kalbime ne kadar uzak olabildiğini,sessizliğin bazen en net cevap olduğunu…

2025,çok yoruldum sende.Ama bu yorgunluk boşuna değildi.Her düştüğümde bir yanımı tanıdım,her sustuğumda kendime biraz daha yaklaştım.Bu yıl kalbim defalarca “olur mu” dedi,ama aklım “olmaz” diye fısıldadı.İlk kez aklıma kulak verdim.İlk kez kalbimi her isteğine rağmen durdurabildim.İşte bu, benim için bir dönüm noktasıydı.

2025,bana sevilmenin peşinden koşulmaması gerektiğini öğrettin.Bir insanın seni istiyorsa zaten bekletmeyeceğini,yarım gelen hiçbir şeyin tamamlanmaya değmediğini…Bu yıl bazı hayallerimi toprağa gömdüm.Ama mezar kazmadım;tohum ektim.Belki filizlenir, belki hiç yeşermez.Ama ben artık beklemeyi öğrendim.

2025’tekendime çok haksızlık ettim,ama sonunda özür diledim.Geç de olsa, içten oldu.Bu yıl kalbim çok şey kaybetti sandı,ama aslında yüklerinden kurtuldu.Her gidenle biraz daha hafifledim.Her kalanla biraz daha netleştim.

2025,sana kızgın değilim.Sadece yorgunum.Ama bu yorgunluk bir bitiş değil,bir durup nefes alma hâli.Bana sahici olmayan sevgileri gösterdin,ben de onlardan uzak durmayı öğrendim.Beni yarım bırakan cümleleri tanıttın,ben de tamamlamamayı…

Artık biliyorum:Herkesle aynı yolda yürünmüyor.Bazıları sadece bir süre eşlik ediyor,bazılarıysa içimde iz bırakıp gidiyor.

2025,seni içimde bir “acı yıl” olarak değil,bir “uyanış yılı” olarak saklayacağım.Çünkü sen olmasaydınben bu kadar kendim olmazdım.Giderken senden bir şey istemiyorum.Sadece şunu bil:

Ben bu yıldan eksilerek değil,sadeleşerek çıkıyorum.Kalbimdeki fazlalıkları sende bıraktım.

Kendimi yanıma aldım.Bu da benden sana kalsın;sessiz ama gerçek bir hatıra