Adı Şems
Adı Şems'ti..Güneş bile karanlığa bırakırken yerini, O ışık saçardı sevgiye aç yüreklere..
Adı Şems'ti..Biraz hırçın, biraz asiydi, ama asla kötü niyetli değildi.
Şems'i anlamak için Mevlana olmak gerekmezdi illa.Temiz bir gönül, O'nu sevmeye yeterdi.Kıskançlığı bilmeyen yürekler isterdi Şems'i sevmek...
Adı Şems'ti..Hakikati arayanlara güneş gibiydi..Nice Mevlanalar eritti yüreğinde.Nice ayrılıklar yaşattı, kalbi mumdan yüreklere.
Şems!..Gerçek a'şıkları hedefe ulaştıran dost.
Şems!..Sevgiye hazır gönüllere yoldaş.
ve Şems!..Ummanlara götüren sırdaş..
Şems'in diyarı, sevgi ikliminden kucak dolusu sevgiler!...
'İnsan insanın külüne muhtaç' derlermiş ki...Yakan kim...Yanan kim..? Muamma. Zaten gönül ortaklığından kurulmuyorsa herhangisinden açlığına susuzluğuna niyetlenilen sofra, ne tıkınırsa tıkınsın, sırtına kambur, gözuğruna yılgın, yüreğine doymak nedir bilmezin savurup saçtığından kırıntılıklar kifayetleyen dert olacaktır. Adı kim ve ne olursa olsun, insanlar gelir ve geçerler buralardan. Asıl gönül sofrasında doymasını bilense, herzaman aynı bedenlerde bir olan sevgilice konuktur. Değerli satırlarına ortak olmanın sevinciyle ve teşekkürlerimle sevgili Meryem.
Bizden de ''Güneş Yüzlüler''e selam olsun...