Allahaısmarladık

Aşka olan inancımı kaybettiğim kalbimin mezarlığına bütün beklentilerimi, beklemeye değdiğini düşündüklerimi ve sevmeye değer bulduğum o kişileri gömdüm. Bir kabristan artık benim kalbim. Küçük dilini yutan bir umarsızlık ve konuşamayan bir kekeme. Teklemesini ve durmasını, durup da birisi için atmamasını biliyor. Artık buna programlı.

Anahtarını kırdım, attım kendim bile bilmiyorum nereye attığımı. “Kısmet değilmiş” tabelasını da astım gönlüme. Artık bu kabristana dua etmek için gelen olursa bir düşünürüm belki de. Sevebilmek mi? Haydi oradan.

Güvenebilmek mi? Boş iş. Aynadaki aksini arayan frambuazlı düşlerimin en sevilmedik meyvesi oldu ümitlerim. Yedirmem kalbime, inandırmam kendimi.

Siz; sevgili, sevdiğim umursamazlarım; benden size bu afili bir hediye olsun.

Paketini nefretimle kapladım. Tanırsınız kendinizi, her biriniz bir harfinizden.

Uğur size, Allahaısmarladık bize...

Dilara AKSOY