Annemin Elleri

Kan ,en düşkün halindeydi...Annem sızınca yarama. Sırf kanayayım diye gitmişti.
Yazmasının altındaki güneşi ,her vakit görürdüm. dağınık bıraktığı ,hiç bir yeri yoktu...tenha hiç bir Yeri yoktu yüreğinin. kalabalık, gülümseyen cümleler yoğurur dağıtırdı konuya komşuya.
Bir pencere vardı Annemde...en deli rüzğarda bile kapatmazdı ellerini. Annemin elleri hep aralıydı!...
Aralık ,eylül bir de şubat Annemin elleri çok üşürdü...kapatmazdı ellerini!.
Babamı sayıklardı arada ,arada babamı...
Gözlerini yumdu bir gün ,göz kapaklarına babam oturmuşdu...biliyordum yine sayıklıyordu!.
Bir penceresi vardı Annemin...kırdım camlarını!.