Aşk gitmiş

Bir şeyler değişiyormuş ben duruyor sanırken.Birden değil ağır ağır...
Ben toparlanmış,anılarımı,sevinçlerimi,hüzünlerimi toplamış gidiyorken...kapı açılıyor... ?ben geldim? , ?gitme,seni seviyorum?...diyen sen...
Bense öylece kapıda bekliyorum hep yaptığım gibi gitmekle,kalmak arasında.Usulca ellerimi tutup...seni seviyorum gitme deyişlerini hatırlıyorum...ben geri döndükten sonra yok olmanı...yavaş yavaş yalnızlaşmamı...seninle yaşarken,tek başınalığımı daha derinden hissedişimi...
Her seferinde yeniden başlayarak kurduğum hayalleri...
Birden bir sahne ; tek başına bilmediğim,hiç gitmediğim bir şehrin otobüs garındayım...tek başıma yollardayım...tek başıma evdeyim...tek başına yemek yemedeyim...tek başıma ağlamadayım...tek başıma sevinmedeyim...

Neden hep ben giderken geliyorsun...gelmiyorsun da gelecekmiş gibi yapıyorsun...
Ne zamana kadar beklemeliyim seni...
Seni seven ruhum ne halde bilir misin...
Umutlarım,hayallerim nerede...gittiler çoktan..beni de bırakarak geride

Ruhumu öfke esir almış ve ötesine,nefrete geçmeye hazır bekliyor...bense durduramıyorum...
Taptığım sen neredesin...bütün heykeller gibi yüzünü çevirdin ve bu yüz görmek istediğim yüz değil artık...

Aşk gitmiş, sevgiyse can çekişiyor aramızda...ruhumuz delik deşik...