aşkın çenesi

bir ton basıyor aşkın çenesi...köpek gibi ısırıyor,pare pare ediyor yüreğimi.ve benim bilincim donup kalmış korkusundan...

bu aşk beni Tanrı'yla yüzleştiriyor.bu aşk beni kendiyle bütünleştiriyor,maşukla değil!
Tanrı!büyük dizayn edici!öyle kusursuz ki farklılaştırdıkların...kendi aşkınlığından kendi farklılığından mı bu sudur?aynı hamurdan,topraktan akıldan ve ruhtan bileşen bu yaratım,nasıl sonsuz çokluklar içerebiliyor?şaşıyorum,şaştıkça yazgıya teslim oluyorum,şaşı.

ne savaş suçlusuyum ne de mülteci,ben,bir garip münzevi...şaşkınlığımda seni buluyorum,şaşılığımda kendimi...

sabrın tükendiği yer,hidayet kapısıdır inanıyorum.sancılandırıyor ruhu aşk,sancılandıkça sabır doğurtur durur...

lakin,bünye taşıyamıyor dünyevi mecburiyetlerden kaçışın getirilerini...nihayetinde uyuyor şeytana...direndim...saat 04:07,daha fazla dayayamıyorum gözkapaklarımın namlusunu satırlara...dalıyorum...