Aslında Eksik Olan

Dün yıldızları saydım birer birer...belki on belki yüz kere, her seferinde öncekinden bir eksik, düşündüm, aradım tüm gökyüzünde...sonra anladım eksik olanın yıldız olmadığını, sonra anladım...

Aslında eksik olan; şu an anlam veremediğim hayatımın aptal bir zamanında, düşünmeden sonrasını, savunma fırsatı dahi vermeden, gereğinden fazla bir kararlılıkla, yargısız infazla kurşuna dizdiğim sevdaydı.

Aslında eksik olan; kana kana içtiğim halde suyu, bir paresini bile ıslatamadığım, susuzluktan kurumuş, çatlamış dudaklarımı ıslatacak sevgiliye bir daha asla sahip olamama korkusunun başkaldırısıydı...

Aslında eksik olan; duyguların gerçek, kahkahanın gırla olduğu, kah ağlanan kah duygulanılan dem masasında yaşanan tatlı sarhoşluğun artık mayhoş hatta ekşi hatta acı bir hal alması, kadehteki rakının renginin beyazdan karaya çalması, o gecenin sabahında duymam gereken başağrısının tüm ömrüme yayılmasıydı...

Aslında eksik olan; ne kadar yaşayacaksam, ne kadar zamanım kaldıysa, ne kadar tahammül edecekse hayat bana , bu sonsuzluğun hiçbir anında , gece yattığımda, sabah uyandığımda , kim olursa olsun hayatımda, onun kokusuyla uyanmanın hazzını bir daha duyamayacak olmamdı...

Aslında eksik olan; ne yaparsam yapayım yaşadığım aşkın yerine yenisini koyamayacağım gerçeğinin verdiği hüznün gökyüzüne yansımasıydı...
Aslında eksik olan; belkide hayatımı adayacağım kadının avuçlarımdan bir anda kaymasıydı...

Aslında eksik olan...