Atlı karınca
Masumdur çocuk/luk.Bindiği oyuncak atın sırtında, gökyüzünü seyre dalacak kadar masum. Kim bilir ne düşler kurar,ne hayaller takar saçlarına.O atlıkarıncanın yolda karşılaşmış iki arkadaş olduğunu düşler.Hayal ya işte! Bu iki arkadaş hiç ayrılmayacaklarına söz verip bir an da"Atlı karınca" oluverirler. Lunaparka yolu düşen herkesin yüreği biraz cocuk kalır aslında.Çocuğundan evvel yüreği hoplar ,O ışıklı sahnenin altında.İlk kez gösteriye çıkacak çocuk gibidir, titrer bacakları buz keser elleri.Atlı karıncayı her gördüğünde bir iç çeker ...
Ya çok binmistir yada hayalini kurarken bir anda büyümüştür.Anlar anılarla yeniden canlanır ve sıcak bir tebessüm konar yanaklarına...Çocukken kaç kez bindiğimi bilmiyorum ama başka şehirlerde ,beni tanımayan başka bakışların altında binmişliğim var desem, kimse gülmez herhalde.
Çocuklarına , çocukluğunu bağışlayan bir nesildik biz. Biraz annemizin hayalleriyle, birazda kendi hayallerimizden katarak büyüdük. İşte büyümenin verdiği her sancılı dönemde,
kızımın bu resmine baktıkça , göklere dalan derin bakışlarında kaybolur, insanı , insanlığı ve kendimi sorgularım .Acaba o gözler ne gördü ,neler buldu semada?En çok maviye mi düştü çocuk gönlü, yoksa yıldızları mı buldu ayın kolunda? Saklambaç oynayan ,anne babalarının rüyalarından habersizce kaçan çocuklar mı vardı orada? Hayallerinde bile özgür olamayan cocuklar ."Birde şu atın kanadı olsa da uçsaydı." diyenler çıkar mı acaba ?
Korkarak çocuk büyüttükce ,çocuklarımızı sadece bencil dünyamıza hapsediyoruz biz ebeveynler .Hele ben ve benim gibiler.Eleştiriye açık olduğunu söyleyip ,kulağını kapatıp dinleyenler.Meğer ne çok hata yapmışım annelikte. Okudukça ve çevremdeki ebeveyn modellerini izledikce daha iyi anlıyorum bunu. Ama bana öğreten ,hatamı gösterene yine onlar oluyor ,ÖZGÜR ÇOCUKLAR.
Aklı ruhu özgür, özgün çocuklar. Kaybolduğunu sandığım her an, çocukluğumu alıp onunla oynayan masum varlıklar.
Daha yazacak çok şey var. Bir temiz kağıttan en iyi anlatan yok aslında onları.Kalem olmaya talipseniz elinizde ki kağıdı asla karalamayın.Onları elestirmeyin .Oynayın, dinleyin ,güvenin
ve anlayın .Yazacağınız en güzel hikaye onlar.
Gelin, bu hikayeyi birlikte yazın
...Ve bırakın
Kuşlar kadar özgür
Yaşam kadar gerçek olsunlar
İyi ki varsınız!
Siz ağlamayın
Hep gülün çocuklar.
