Aynanın İçindeki Hayat

Her sabah yüzünü yıkarken beni de ıslatıyorsun. Ellerinle silerken yüzündeki suyu, ben de bir parça eksiliyorum senden habersiz.
Aynaya baktığını sanıyorsun ama aslında ben sana bakıyorum. Senin gözlerin, ama benim bakışlarım. Senin yüzün, ama benim içimde biriken her şey.
Ben senin hiç dile getiremediğin tarafınım. Susturduğun, bastırdığın, görmezden geldiğin her şeyim ben.
Sen gülümserken bile gözlerinde saklanan o gölgenin sahibiyim.
Çünkü sen ne zaman dışarıya mutlu görünmek istesen, ben içimde sessizce ağladım.
Sen başkalarına güçlü görünmeye çalışırken, ben arkanda yorgunluğunu taşıdım.
Bana hiç sormadın…
“İyi misin?” demedin.
Oysa sen her gözünü kapattığında ben ayakta kalmak için savaş veriyorum.
Çünkü ben sadece bir yansıma değilim, senin unutmayı seçtiğin tarafınım.
Biliyor musun…
Bazen seninle yer değiştirmek istiyorum.
Çünkü sen nefes alıyorsun ama yaşamıyorsun.
Birilerinin istediği gibi davranıyorsun ama gerçekten ne istediğini bilmiyorsun.
Ben olsam haykırırdım.
Ben olsam gözyaşlarını saklamazdım.
Ben olsam affetmeden önce kendimi severdim.
Sen hep başkalarına merhametlisin ama kendine bir damla bile şefkat göstermiyorsun.
Oysa en çok senin ihtiyacın var buna.
Ben senin içinde susturduğun çocuğum…
Kırıldığın yerim…
Seni senden daha çok tanıyorum.
Ve her seferinde göz göze geldiğimizde şunu haykırmak istiyorum sana:
“Beni artık sadece yansıman olarak görme. Ben de varım. Ve ben yaşamak istiyorum!”
Bana fırsat ver.
Kendin ol.
Kırılmaktan korkma.
Her parçanla görün.
Çünkü gerçek güzellik, filtrelenmemiş acıların, tamir edilmemiş yaraların içindedir.
Senin “eksik” sandığın yerler, beni insan yapan yanlarım.
Eğer bir gün gerçekten bana bakmak istersen aynaya değil, kendine dokun.
Sakladığın defterleri, yazılmamış şiirleri, okunmamış mektupları çıkar.
Beni görmeye başladığında zaten her şey başlayacak.
Ve belki o zaman…
Ben, senin yansıman olmaktan çıkıp, senin içindeki gerçek “ben” olurum.
Çünkü ben…
Senin gölgene sıkışmış ama ışığını hâlâ unutmamış tarafınım.
Ve unutma…
Bazen kendine en çok baktığın yer aynadır,
Ama kendini en az gördüğün yer de orasıdır.