Bahara merhaba

Kardelenler en aceleci dilberleridir baharın. Güneşin cansızlığına kahramanca direnen, ağaç diplerindeki gölgeliklerde saklanan, yırtık pırtık beyaz örtüyü kovmaktan beter edenlerdir onlar...
---- Haydi, vakit tamam! Sıra bizde! Topla tasını tarağını süzül toprağın altına...
Kovarlar bu sözleriyle karı.
Güneş bu...
Ne kadar cansız da olsa, hangi varlık durabilmiş ki karşısında? Kardelenin başını çektiği bahar bayrağı, önce çimenlerde dalgalanır, sonra aklı havada erik ağaçlarında... Yalancı güneşe aldanıp, sere serpe açıverirler ak çiçeklerini mavi gökyüzüne. Kır çiçeklerine lafım yok. Atalarından öğrendikleriyle açılırlar yaşama. Bir bahar kadar ömürleri vardır ve yazık ki toydurlar... Erikler öyle mi ya? Yıllardır öğrenemediler Mart'ın kapıdan baktırdığını. Birkaç soğuk vurgunu yer ve devam ederler yola. Eriği gören diğerleri de, emin olurlar artık vaktin geldiğine. Sırayla açarlar, rengârenk, mis kokulu çeyiz bohçalarını...

Kurdu, kuşu, sineği derken; başlar tüm canlılar toprak analarının koynunda sanat etkinliklerine. Toprak hanım, dünyanın en muhteşem sanat galerisinde, en güzel eserlerini sergiler görebilen gözlere. En güzel türkülerini, senfonilerini dinletir kulak verenlere...

Bahar...
Yüreğimin mevsimi. Umudun, dirilişin, kabuğundan çıkışın mevsimi. Yüreğim bir bahar dalı. Uzun yıllar yaşamış bir ağacın nasır tutmuş sert gövdesinden, gökyüzü maviliklerine uzanmış, neşeli bir bahar dalı...

Umutla coşkuyla, merhaba dostlar. Bahara merhaba!