Bazen Aşk Bir Kalbi Yorarak Öğretir

Birine sizi sevmeyi öğretmeye kalktığınızda, kalabalığın ortasında bile yalnız kalırsınız. Yüzünüzdeki ifade, ne kadar saklamaya çalışsanız da, satılıktır. Kalp, yaşadığı güzelliklerin izini taşır ama derinlerinde, kimseye anlatmadığı yorgunluk vardır.

Aşk, çoğu zaman kendi yarattığımız bir kurmacadır. Değişmeyeni değiştirme çabası, değeri ölçülemeyen bir şeyi tartmaya çalışmak gibidir. Ve sonunda anlarız ki, bazı sahnelerde tek seyirci yine biziz.

"Kimse kimsenin kısmetini yiyemez" derler. Ama bazen kısmet sandığınız şey, başkasının avuçlarında can bulur. Siz ise sadece kenardan izlersiniz. Hayat, el sıkışmadan biten pazarlıklarla doludur; bazıları ruhunuzda derin izler bırakır.

Bir kalbe ait olmak güzeldir ama o kalp size ait değilse, orada yaşamak yavaş yavaş ölmektir. O yüzden, yüreğinizi yoranı bırakın.

Turgay Kurtuluş