Bilmukabele

Gözüm rengine küstü.kahverengi gecelerde bir taksimim.iznim yok.izim yok.az önce buraya düştü küllerim.sobam yok,sıcağım yok.heceleniyorum bölük pörçük.gücüm tuzlu,gücüm acı..sesler,özlemler,yaşamdan çıkarsanan hayal alemleri.beter bitiş çizgileri.çizgilere hapsolan ayran gönüller.

Sana rengimi verdim ey güzel izdivaç.sen gurur yaptın ve yine siyah döktün üsüne.lapa lapa kar gibi geçti ömürler.dondu,eridi,dondu,eridi.göge gögüs kafesim ve tutkuları erdi.volkan griliğinden bir zaman çubugu çektim.gemime binip kayboldum ben de arkamdan düşler bakakaldı.kalan küçük bir kan lekesi.ama kokusundan durulmuyordu.

Gözüm ağrıdı.hayata küstü.yüzlükler döküldü yamaçlarımda.kime aşıktım? Sevdanın kendisine aşıkmışım.içindeymişin bulutun.yağmurmuşum,griymişim.bu hayata söverek varolmuşum.

Destan bir gönül çizdim ömrün duvarlarına.gemimden atlamıştım.mevsimler kaç güneşkaç yağmur getirirdi ömrüme.arayış boşunaydı.yağmurda bendim,güneş de.böyle varolmuştum.daha önce bilememiştim gözlerim ne anlama gelir.benliğim niye çözülmez/ne zaman çözülür.buzum nasıl erir.bu cinayet görkemliydi.ilk defa kendime ateş ettim.olmuştu işte.varlığı aklıma geri aldım.

Duygu yüklü bir bebek gibiydim arık.gözüm siyaha küstü artık.az önce buluttan düştü küllerim.tuzlu yaşlara bulanmış sadece gülümsüyordum.çizgide hapistim.salıverildim tutkularımdan.

Hey ben/ben de de ötesi son istasyonlarım.son diyorum ya galiba bitmeyecek!..