Bir Sükunet Gecesi Denemesi

Uzlet yenilenme ve dinginlik ister. bunun yolunu açar. sükunet her şeyin ince bir hesaptan geçirilmesi ve hızlanan zaman ve insan hayatının uçurumda bitmesini engeller.
insan oyunda eğlencede dinlencede değil, sükun ve huzurda dinlenir. Sükunetle kendini anlar, tanımlar ve hesaplarını gerçeğe uygun hale getirir. Boş zamanlarını boşa geçen zamanlarını anlar. Kendi tabiatına döner. Kavgaların hangi sebeple ne kadar doğru yanlış olduğunu görür. Zamansız harcanmaz. zamanı harcamaz.
Gökyüzünün sade ve muhteşem güzelliğinin, ışıltılı modern binalardan ne kadar güzel ve huzur verici olduğunu fark etmek için sakin zamana yere ve insan ruhuna ihtiyaç vardır. Koşuşturmaların, anlamsız uğraşıların sonucu hep aynı çıkmazlardır.
Bir basit çıkarın binlerce insanı etkileyen zararını düşünmeden, hesap etmeden yaşayan azgın insan; düşünmedikçe adam olamaz. Bir anlık öfke, bir kıskançlık ilk insanların içinde kardeşin kanının dökülmesine neden olmuştu. Ademin bir oğlu toprağa bağlı olmayan, tüm yer yüzünü dolaşarak akşamları gökyüzüyle arkadaş olan çoban. diğeri toprak sahibi, sahip olmaya kurban olmuş bir bencil ruh. Sonu ilk cinayetle biten insanın ağzının tadını ilk yıllarında kaçıran tarih hep aynı nedenlerle yeniden yaşanıp duruyor.
Ölümle arasında bir an (bilinmez zaman) mesafede bu kadar pervasız yaşayan insan her gün kısa anlarda ya da bir saat gibi sembolik zamanlarda kendiyle baş başa kalsa; bu eğitimi yaşayarak alsa, bu kadar acımasız olur muydu hayat?
Sükunet, aşkın sevgiye olgunlaştığı zamandır. Sükunet sabrın mükemmelleştiği zamandır. Huzur sükunetin öz kardeşidir. Düşüncenin ön şartıdır. İnsanlığın gereğidir.
Hep sakin ol diye nasihat ederiz. huzura sükunete ihtiyacımız var deriz de neden sakin zamanlardan kaçarız. Düşünmek için sakin olmalı, sakin olabilmek için sabırlı yaşamalıyız.