Çevrımdışı Dostluk

Acımasız olmayan hayatın; birçok tercihleri vardır, kendisine dair. Kimi insan sevgiyi tercih eder, kimi insansa, aşkı. Doğru yolda ilerlemektir insanın gayesi. Yürüdüğün yol hayatının çizelgesidir. Adımlarınsa geçen zamanı, geriye dönüşün zor olduğunu ifade eder. Geriye dönüş, zaman kaybı olarak nitelendirilir.


Ben de bu yolda birkaç tercihte bulunmalıyım diye düşündüm. Bu hayatta insanın en çok içini acıtan şey `keşke'dir. İçime ?keşke' kelimesini sokmamak için tercihimi doğru yapmalıyım. Düşünce tarzımı, strateji tarzında yapmalıyım ki hamle yapacak zamanım olsun.

İşte bende bu yolda birinci tercihimi sevgiden yana kullandım....... Kullanmaz olsaydım. Sevgiyi vazgeçilmezim olarak gördüm hep. Öyle görürsün fakat ?keşke'dersin sonunda,... İstemeyerek. Baş aktörüm olan sevgiyi; türlü türlü sevinçlerle ve ?keşkeler siz' yaşamak istedim ama olmadı. Olacağı gün gelmeyecek değil ya hiç. Ben beklerim...


İkinci tercihimi dostluktan yana kullandım. Çevremdeki kişilerin düşüncelerini, psikolojilerini analiz ettim. Kimisinin gözlerinde ışığı, kimisininse o ışığın özündeki nefreti, panzehiri olmayan zehri gördüm. Sonrası malum olan ben meraklıyım tabi. Kendime baktım; doğrusunu söylemek gerekirse, kendimi vahşice, acımasızca analiz ettim. Özümdeki kişiliği testlerden geçirdim.

İnanması belki zor ama insan kendi hareketlerine ve yaşantısına dikkat ettiğinde, kendisini tanımakta güçlük çekiyor. Bende sonunda aklımdaki çözümlemeleri yaptım, kendimi nasıl acımasız testlerden geçirdiysem, çevremdeki insanları da daha nazik testlerden geçirdim. Onların göstermiş oldukları performansları, kendimce yorumladım, çözümlememi yaptım ve gerçek dostlukların günümüzde azaldığını anladım. Farkına vardığım diğer şey ise bu devrin ortaya çıkardığı durum olan, sana en yakın dost olan kendi benliğin. Bunu niçin söylüyorum? Çünkü insanın dostu olmalı, en iyi dostta insanın kendi benliği. Eğer kendi benliğini kabul etmiyorsan, sana ikinci en yakın dost, üstüne basa basa söylediğim AİLE(M)(N)...Dostluğun özü ciddi anlamda dibe inmiş ama arkadaşlığın sözü Everest'e ikamet etmiş.

Sonuç yine belli, çıkarımsa, o da sizde gizli. Son sözlerimde ise birine verdiğim sözle bir mesaj gönderildi.
Gerçek dostluğu arar olmuş bu insanlık, kayıpsa çok büyük. Dostluk terimi sadece terimince değerli, uygulamada ise sefil dönemini yaşıyor. Sırlarsa ?İki kişinin bildiği sır değildir.' Lakin gerçek dostluğun çevrimiçi olduğu dönem beklenmelidir. Derim ben...


(Arkadaşım benim düşüncelerim böyle,gayrı gerisi sana kalmış.Ben sana verdiğim sözü tutmanın sevinci içindeyim sadece.Tek sermayem aklımsa benim, ben ona güvenirim...Eleştiriye açıktır yazım, ustalara karşı boynum kıldan ince.Saygılar herkese)