Çıt

Kalbim kırıldığında ‘çıt’ diye ses gelmediğinden miydi kırgınlığımı anlamamalarının nedeni? Ya da kalbimle aynı anda kırılan vazolar, bardaklar, şamdanlar, başka kalpler miydi onun fark edilemeyişinin nedeni? Benim kalbim kırılmaya mı programlanmıştı yoksa? Geçmiş olsun dileklerini asıp kahrolmazlarıma, mimar yakınlaşmalarımın uzak mesafelere katlanmışlığına sıçramıştım sonunda. Kurbağalar bile şaşmışlardı. Kimse bu kadar hızlı sıçrayamazdı hayatta.

Benden uzakta, devasa mutluluklarının işkembelenmiş kutsallığında kendilerini mütemadiyen kusursuz saydıkları kendi evrenlerinde onlara kırptığım göz kadar hayata selam vermemiştim.

Kabahatliydim topyekün. Başım döndüğünde, midem bulandığında, kalbim hızlıca atmayı unuttuğunda ve kaderim başımda dönüp durduğunda elimi uzatıp tek kendim tuttuğumda zavallı hoşnutlukların dem alan gidişi oluvermiştim gözden uzaklara.

Okudum, çimenboyu uzanır gibi kendi koynuma uzanıp da okudum geçmiş zaman sözlerimi. Hepsi birbirinin fütursuz animasyonu, dilbaz resmederken kaderli gözlerini; kederli gözlere dokunan hayatım yaş olup akmış demek ki. Sözlerimi de beni anlamadığınız gibi anlamadınız. Olsun, anlaşılmamak sevilmemekten daha iyiydi hep oysaki.

İsyan otostopu çeken gecemin, bir merhabası gelmeyen mektup güvercini oldu umutlarım. Yollandım, yolladım, sezgisi elimde ve içtenliği duvarlarda kaldı beklediklerimin.

Çok yaşadım ama sizsiz, yoksunluktan delirdim kendimle. Gözlerinizi devirip başka yollara, bir tek benim yollarımı göremediniz.

Kalbim donduğunda kendini sıcağa teslim etmek istediğini belli etmedi diye mi yaşadı bütün bunları? Bütünün yarıma indirgenen talihsiz serüveninde çok nefret ettim ama sizsiz.

Hep bir 'suz’ siz’ bir yarım kalmışlık, bir tamamlanamamışlık sardı etrafımı. Teslim oldum sonunda. Ellerimi yukarı, kalbimi alaşağı, aklımı gökyüzünden süzülen mucizelere teslim ettim.

Ellerim yukarı, kalbim alaşağı, aklım artık başka mucitlerin en derin şaheseri. Çıt sesini duydunuz mu? Sizsiz kırılan dalların okyanusa açılan nefretinin sesiydi, ben değil; kalbim duydu. Ismarladım sonunu unutmaların, teslimat aşktan önce hemen yarın.

Dilara AKSOY