Çocuk Olmak

Sen onları her konuda her ne kadar küçük,masum,günahsız,suçsuz olarak görsen de,çocuk olmanın bedeli ağırdır dostum.

Soğuk kış günlerinde paltosuz ve yırtık ayakkabılarıyla okula giderler.

İnsanların acıma duygularını törpüleyerek sokak ortalarında dilenip iki şeker bir sakız ile mutlu olurlar.

Anne ile babası gereksiz ihtirasları sonucunda boşanır, cam parçacıkları gibi ortalıkta kalıverirler.

Sıcacık yatağından ve uykusundan kaldırılıp sabahın ilk ışıklarında kreşe teslim edilirler,sorgusuz sualsiz.

"Okuyup da ne olacaksın,okuyanlar iş güç sahibi mi oluyor?"derler, ellerine telefon ve tableti vererek akşama kadar sessiz kalmalarını isterler.

Bazen anneniz terk eder bazen babanız ve onların içinizde açtığı yarayı hayatınız boyunca kapatamazsınız.

Gün gelir 'istenmeyen çocuk' olursunuz üvey annenizin veya üvey babanızın yanında,kanatı kırık kuş misali yaşamın acısını iliklerinize kadar hissedersiniz.

Elinizden sadece oyuncaklarınız değil,hayalleriniz de alınır bir bir hem de acımasızca.

Videolarınız ve resimleriniz farklı sitelerde farklı amaçlar için kullanılır da siz bunu eğlence sanırsınız.

Reklam şirketlerinin,mafyaların,tinercilerin hatta siyasi partilerin bir numaralık malzemesi olursunuz.

Ne sesinizi duyan olur ne gözyaşlarızı gören.

Altı yaşınızda gelinlik giydirilip evlendirilirsiniz ve bunu bir oyun sanırsınız(!)

Bu devirde çocuk olmak dostum,verimsiz topraklara tohum ekmek gibidir ve ahlaklık ile cahillikten oluşan yırtık,kolay kolay dikiş tutmaz...