Diri

Kızıl güvercinlerin kırmızı kuşlara seslendiği düşün köprüsünde bir seni yalnız gördüm. Artık kabul etmezdi aşk; yalnız, unuturum dediğim zamanki seni unutamamak rüşvetimi acıdan yana kullanışımı.

Alay edersin benimle aşk! Çoktan unutulmuş sellere kapılıp kendi gözlerimde boğulmuşumdur; ne diye hatırlatırsın bana şimdi onu?

Siyah beyazlı civcivlerin sarıdan ayrılıp sütlü bizsizlikte banyo yaptıkları vahim aşk piçliğidir şimdi sensiz yaşamak. Her şey çok yanlışken doğru biz olamazdık. Adın, kalbimin ölüm sesini bastıran bas bariton kayboluşumdur. İşte ben orada; en son adında kendimi kaybettim.

Turuncu hoşça kal'ların siyah bay bay'lara otostopudur aşk. Durmam yolculuğunun kesintisiz devamı bensizliğe olacaksa. Hoşça kalma adam! Yırtıklar cazibesi tecavüzden kalmaktadır aşkın aşüfte yanından; kalbi yırtılmıştır perdenin önünde arkasında toplanan elvedalarda. Çok özledim. Kalbimi vitrine koydum enikonu acı mankeninde bak camekanda sen sıçratıyor kendinden. Kabrin büyüsü sana sıvanan çaresizliğin ilahisidir; ölürken bizde, iyi diril bu defa...