Dokunamıyorum Yüreğine

Dokunamıyorum yüreğine
Duvardan bir set çekmişsin kendine, geçit vermiyorsun kimseye
Bir adım ileriye geçmek mümkün değil
Kumdan bir kale gibi soğuk ve uzaksın
..........yaklaşamıyorum




Ne zaman aşk ile ilgili bir şeyler yazmaya kalkışsam dilim lal olur kalemimin nutku tutulur.
Yazı yazmak kimi zaman kalp coşkularımın inişli çıkışlı evrelerinde sırdaşım, kimi zaman da omzuna dayanıp ağladığım dostum olmuştur. Bazen kalbimden geçen duygular yeni kaçış planı hazırlasalar da düş bahçelerimden öteye gidememiş, nihayetinde kağıt ve kalem ile el ele tutuşarak kaçak gözlerimde bir araya gelmişlerdir.

Şimdi sabahın beşinde dinlediğim slow bir müzikle ruhumu dinlendirmeye çalışıyorum.
Kalp acısını unutturmasa da, nebze niteliğinde fayda vermeye çalışıyor akan göz yaşlarımdan habersizce. İçimde bir yerlerde büyük bir boşluk hissediyorum. Meğer sol yanımda senin ne büyük yer işgalin varmış. Sınır tanımayan bu duygu ile baş başa kaldığımdan bu yana yas tutuyorum adına sensizlik diyerek.

Mantığım ve kalbim arasında seçim yapmamı söylüyor, duyguları göz ardı etmeden en mantıklı olanına karar kılmamızı istiyorsun. Oysa mantığım ve duygularım arasında imzalamış olduğum barış anlaşmasını bir kalemde silemem ki. Her ikisi için yakmış olduğum barış çubuğunu şimdi hiçbir şey olmamış gibi söndürmemi bekleme lütfen.

Ben, yüreğimin sesini hiçbir zaman susturmadım senin gibi. Başkalarının hayatındaki örneklerle şekillendirmedim yaşantımı. Peki ya sen? Hiç denedin mi seni seven birine kalbini açmayı ya da dünyaya bir de kalp gözün ile bakabilmeyi? Zorla olmaz biliyorum. Lakin yaşananları bir kenara bırakıp pes ettim demenin hangi kalıba, hangi mantığa, hangi gerçeğe ve düşe sığdığını açıklayabilir misin? Söz verip, sonra olmuyor, mantıklı değilmiş diye kaçmak sence mertlik midir yoksa korkaklık mı? Söyler misin...?

Aşk, heyecan ve yürek, sevgi ise çaba ve emek ister. Sen bunların hangisini yaptın, hangisini uyguladın? Arkadaşlarının hayatındaki olumsuz etkileri bizim yaşamımıza katmaya ne hakkın var? Sen beni ne kadar tanıyorsun ki? Henüz ?biz? olmayı becerememişken ikimiz adına en mantıklı kararı aldığını nasıl iddia edebiliyorsun? Mantığa uymuyor diye yaşananlardan/yaşanacaklardan nasıl vazgeçebilirsin? Evet... Benimde korkularım ve beklentilerim var. Ama hiç birini yok saymıyorum. Kabullenip, şimdiki an'da yaşamaya çalışıyorum. Ne geçmişle çatışıyorum, ne gelecekle. Hayatımı bugüne odaklıyor, hayallerim ve umutlarımla bugünü yaşıyorum.

Her gün ömrümüzden bir takvim yaprağı daha düşerken, hayat biz farkına bile varmadan hızla ilerliyor. Elimizdekilerin kıymetini, ne yazık ki kaybettikten sonra anlıyoruz süratle akan zaman diliminde. Hani ?ilişkilere özellik katmak için duygu gerekli ? demiştin. Eğer bulamadığın duygu ise sevgilim, yanlış yerde arıyor, belki de yanlış mantık yürütüyorsundur. Hiç düşündün mü? Duygu, bir araya geldiğinde akan zamanın durması ile başlıyor içimizde.

? Gözyaşının dindiği yer yüreğinin götürdüğü yerdir? demiştim sana, hatırlıyor musun? Benim gözyaşımın dindiği kalp, senin kalbin/senin yürek atışındı. Eğer sende duyguyu bulmak istiyorsan sevgilim, mantığınla değil kalp gözün ile bakmayı öğrenmelisin önce. Saklandığı yerden çıkartmak zor olmayacaktır.


Eylül/2009