dünyadaki ben

bir yalanın içinde doğmuşuz hepimiz , yalan diyarlara yol almışız... engel sanmışız , önümüze çıkan çakılları. çünkü kayaları ulaşılmaz görmüşüz atlamışız...mutluyuz sanmışız, mutlu gibi yaşamışız... gülmek için neden aramamışız, ağlanacak halimize kahkahalar atmışız..biz sona çok yakınmış.. hep güleceğimizi sanmışız, cenazemizde en başta saf tutmuşuz. sanmışızki ölüm kurtuluş. aslında hep kolay olanı seçmişiz. şimdi gözlerimi kapatıyorum bu avi gökyüzüne.. önüme ne çıkacak bilmiyorum ama bu gün isyan etmiyorum. hayata anlam katıyorum kendimce.. kendimce yakalıyorum hayatı... tutamıyorum ki sıyrılıyor avuçlarımdan. avuçlarım ağlıyor boş kalınca. dört duvara kapatıyorum bedenimi... bedenimde dikenli tel.. bedenime çarpan her sel, benim kazık çakmamı sağlıyor hayata. ben oynuyorum hayatla ve oynarken kendimi kaybediyorum hayatta. arama tenezzülüne girmiyorum. kendim çok uzağım bana