Düşün Bakalım

              Filizlenmek istediğin toprakta köklerin tutmaz bazen. Ait olmak yaradılışın gayesi mi? Ah şu aşamadığım yalnızlık. Kalabalığın arasında ki yalnızlık.

              Kendi evinde komşunun kızı gibi olmak. Aynı havayı soluduğun insanlardan kaçmak fakat uzaklaşamamak. Bazen en iyisi susmak. Anlaşılamamaktan iyidir susmak veya anlatmaya çalışmaktan. Haksızlıklara kör, gerçeklere dilsiz olmak. Yeri geldiğinde yazmaya bile korkmak…

                 Çocukların hayali dünyayı değiştirmektir. Büyüdükçe dünya onları değiştirdiğinden mi bilinmez unutulur hayaller. Hayaller iyi bir yaşam standartlarına sahip olma isteğinden sonra gelir. Bugünün mutluluğunu değil de yarının rahatlığını kovalıyor herkes. Yarını hayal ederek zaman döngüsünde kaybolmak kaçınılmaz son. Her sabah uyanıp aynı şeyleri yapmak, varoluş nedenini merak etmeden sadece yaşamak. Kayıtsız şartsız bize ne sunulduysa kabul etmek. Bir düşün, doğduğun evden, doğduğun yerden bir adım bile öteye gidebiliyor musun? Fiziki bir ayrılık değil bahsettiğim. İçine düştüğün kültürel kalıplaşmanın sarmaşık gibi etrafını sarması, anlamadan olmamızı istedikleri kişi olmamız.

                Dur durak bilmeyen düşüncelerime engel olmak kolay olmadı. İsyan edecek sövüp sayacak o kadar çok şey var ki etrafımızda. Bir kişinin konuşmasıyla ne olacak ki? "Ben devede kulağım! Ne değişecek?" diye diye tüm umutlarımızı kaybettik. En önemlisi de kendimizi kaybettik hem de bulamadan kaybettik. Kimse mutlu değil. Herkesin yüzünde bir maske. Başını yastığa koyup düşünen var mı? Ben ne yapıyorum veya ben ne yapmıyorum. Hiç sanmıyorum…

                  Kifayetsiz bir çabanın içindeyim. Ben bir tundrayım yeşermek hayalim. Kurumuş toprağımı gözyaşlarımla ne kadar ıslatabilirim. Hadi ıslattım diyelim bu sefer de bataklığa dönüşmek kaderim. Bataklıktan kastım aslında düşüncelerim. Neyi nasıl yapacağımı düşünürken saplanıp kalmak. Bir sonuca varamadan tümcenin içinde dolaşmak. Kısır döngü misali yola çıkmak fakat bir türlü varamamak. Nereye varmak istediğini bilmemekle birlikte bu karma düzene alışmak. 

                  Hayal kurmanın da bir değeri kalmadı. Gökleri de kirlettiler eskisi gibi bakınca içi açılmıyor insanın. Ne anlatsam bilemedim anlatmak istediklerimi ıskalamaktan bir adım öteye gidemedim.

                    Ak isteyip karayı seçiyorum. Hep yanlış tercihler yapsam da içimde bir yerde bir gün doğruyu bulacağımı hissediyorum.

                    Masum kalplerin hatırına dönüyor dünya. Değerini bilmeli öylesine geldim de gideceğim dememeli, misafir değil ev sahibi olmalı. Kendinden bir iz bırakmalı, belki de birkaç yüreğe dokunmalı. Değerli dostum zaman geçiyor. Kapat gözlerini kendine birkaç dakika ayır. Düşün bakalım! Kalbin ısınacak mı?