Edep Züccaciyesi

Edep züccaciyecisidir kalbim; kırılınca yürüdüğüm yolumun kendine dahi çıkmasına müsaade etmeden asfalta buharını sıçratıp adımlarım boyunca solfej hicranlarında kalışlarıma beni müstahak sayan.

Ben, veryansın şahitliğimde ayıbımı kilidimle döven resimsiz dilencisiydim bir zamanlar aşkın. Çok absürt gözyaşları katmıştım iki gözüm iki çeşme. Bir adam gidiyordu ve bütün adamlar anında ölüyordu sanki. Ortada adam da yoktu edepsiz harami psişiğim...

Veda ekseninde vebalı tefekkürler sızlatırdım aşka; edep züccaciyesi kalbim yüz seksen derece bitaplar sererdi leş yerine ezik imrenişlerine yollarımın.

Beni karşılamaz, beni beklemez, beni insansı duygularının teşekkürlü ve mühim kaderine razı etmezdi nihai suretine hasret adamlar.

Edepten yoksun yoksulluk çekerdi çocuk kalbim ve hazır lokma hayallere acısı gibi gerçeklerde vuslata erdirirdi aruzunu hecelerimden bir diş çektiğim özel özensiz hayatıma.

Eyvah eyvah! Halt ederdi bir kez daha itiraf poşetinde başıma geçirdiğim her yalnızlığım. Boğulurdum kendimin kendisinde kendimi arayıp kendime çıkmaz sokak giderli pişmanlıklar yaşatmaktan.

Edep züccaciyesi kalbim fazla pardon ve utangaç yarsız cennetlerden geçmiş ve yorulmuş olabilir. Aslı şudur ki; cehennemin giriş kapısında cenneti bekleyip hep merak etmiştir.

Gelsene be adam. Adama yakışır senfonik biz ve adama yaraşır melodik başkaları saçmak için önce. Sonra, sigarası tütün iptalinden mağdur sana sağlıklı yaşam ipucunu sunan ben'i keşfedersin. Ben seni, bıraktığın sigaranın külünü ve zararını unuttuğun alışkanlık haline getiren dönüşüm rüzgarlarının kapsamında ve elini hiç bırakmadan daima severim.

Edep züccaciyesi edep kadar ise saçları kumral gözleri utanan bir yeşildir. Birken çift olmayı becerebilmek tümcelerinde sonsuzluk işareti olarak kalalım. Sevmekle cesaret tükenmekle esaret kodu taşır aşk. Ben sana cesareti feda ederim.