Eksik

Tanrı seni bana öyle çok öğretti ki sevgilim, kalbimin yankısı oldu seni sevda bilişim. Üstüne ekmek bandım bekleyişimin, sulu sulu ve öyle belalı doydu ki bu ömür seni her bekleyişime; kurak ve bereketsiz topraklarda gitmeler sevdanın kendisi sandım. Gözlerin hareli veda, kirpiklerin bir acuze bu gece. Yıldızlar yardımına koşuyor gökyüzünün; sen, sensiz kalmanın bensizlikten biçare merdiven altı hasret biriktirdiğini kalbine nasıl anlatabilirsin? Bu gece de benim değilsin. Rüzgarın oğlu, fırtınanın şiddeti, sessiz gecenin imkânsız saadeti misin bilmem; ama bu gece de sende değilim. Sevilmek bir asrın sen projesi, kadehler sirke dolu ... Acıyım, hasretim, beterim, bekleyenim sana. Müziksiz kaldım. Tanrı, bu yazının da sonunu sen diyerek yazmadı. Kalem yine hasrete tebeşir ; umuda hezeyan... Seviyorum. Bedenin o sersefil kaldırımlardan bana varan yol ayrımına düşünce, özgürlüğü senin için katlandığım nefeste titretiyorum.

Sevgilim, aşkım, aşkın dün telaşı; bugünün ehli sünneti... Seni seviyorum. Saygının sevdaya dahil bir varlık olduğu bir içim hasrette sarhoşun oluyorum.