Eski Bir Hikaye

" Denizlerin dibinden alınmış esrarengizliğimiz, duygularımızı peşinden koşturan rüzgar ve hayatın dalgaları; üzerine yemin edilecek kadar büyük, acılı, köpük köpük..."

Issızlığımızı bozan yarınlarımız ve ahlarımız, bir ekmeği böler gibi sabırla içimize çektiğimiz.Yitip giden hayatlar kadar yarım kalmaya niyetlenmiş cümlelerimiz, dağıtmak istedikçe büyüyen karmaşıklığımız...Kalemi tutmaya üşenen ellerimiz, ruhunu taşımaktan yorgun bedenimiz, vicdan denilen şey ve yüreğimiz...

Yıkıntılarına rağmen çay kokan ellerimiz, yaprak yaprak yazılmayı bekleyen mazimiz, dalgaya aldıklarımız kadar, dalgasında kırıldığımız hayatlarımız...Ne virgülün ne de noktanın bitirip başlatmaya gücünün yetmeyeceği ucu bucağı açık, üç noktaya aşina sonsuzluğumuz...Denemekten yorulduklarımız, denemeden vurduklarımız, hayatın içimize attıkları ve acıların bizden biçip aldıkları...Hepsi de hayat defterlerimizin eski yeni satırları olmaya aday hepsi de gerçek ve bize dair.

Kapılara vurduğumuz o paslı kilit, bakmayalı yıllar oldu diyecek kadar uzun zamanların tozlarını dokuduğu o çocuk-su penceremiz, kırık dökük...Yitik özgürlüğümüz, severek, isteyerek kabullendiğimiz şehirli esaretimiz, havalı yanlarımız, bulutlardan miras duygusallığımız, özlemlerimiz, eski bir hikayeyi andıran tozlu raflarımız, hangi kitabı elimize alsak güz mevsimini andıran savrukluğumuz...Ufalanıp gidenlerimiz ve bir daha hiç gelmeyenlerimiz, gelmesi için içimizdeki ölü çabayı diriltmeyi isteyişimiz kadar yalan, ölümüne bekleyişimiz, kimi, neyi, ne zaman ve nerede beklediğimizi hiç bilmeden?

Yıpranmış bir defterin uzun zamandır hiç açılmamış sayfalarından her biriyiz sanki. Ruhlarımızdan şubat soğuğu geçmiş gibi yeniden bitkiniz. Yorgunluklarımız hesap sormak için şaha kalkmış bizse ağlamaklı. Kapıda bahar çiçeklerinin kokusu var, doğmaktan bıkmayan güneşin azmi. İçimizde dağlanmış bir yürek, kuşların kanatlarına takılmış yürek atışlarımız...