Ey Kalbi Kırık Serseri!

Ey Kalbi Kırık Serseri!

Günlerdir dolaşıyorsun kalbinin koridorlarında..Kalbin ve beynin isyan modunda..Hışmından oturup kalkıyorsun belki de..Senin gibi çok okumuş, akıllı bir bir insanın başına, bir cahilin nasıl musallat olduğunu düşünüyorsun..Tesadüf diye bakıyorsun, adına göktaşı diyorsun ama hayır..sen tesadüflere inanmıyorsun..böyle bir taşın aniden yüreğine çarpmasını konduramıyorsun..

Ben bir ümmiyim..ölesiye sevmektir tüm "hayat bilgim"..evet farklı kitaplar okumak istiyorum..ama okuyunca kendimden geçmeyi asla..çok kitap okuyanlarla, okumayanların birbirini horlamadığı bir dünyayı düşlüyorum..bu yüzden bildiklerimi bile unutup, ümmiliği seçiyorum..

Kendi kusurlarıyla yaşamaya alışmış insanlar kendileriyle barışıktırlar..ne güzel..Ama sırf kendiyle yaşamaya alışmış insanlar fazlaca karışıktırlar..kendi kusurlarını sevip beğenmekten, başkalarının doğrularını bile eğri sanırlar bazen..Ne kadar sinsi olurlar bilemezsiniz böyleleri..tevazu içre kibir en güzel becerdikleri şeydir..her tevazuda, her alttan aldıklarında, içten içe kendilerini över, hep kendilerini beğenirler..Kimseyi kendilerine rakip görmezken, ben kimim ki? türünden sayıklamalarda bulunurlar öyle ki, yerli yersiz..

akılla oturup akılla kalkanlara aşkı anlatmak fuzuli iştiğal..akıllı! bir insana aşkı anlatsan ben deli miyim diyecektir?..farklı dünyaların insanlarıyız o halde dediğinde, bunu kendine gurur meselesi yapacaktır belki de..kaçtığında, yanlış anlayacaktır..geldiğinde istemeyecektir..kendi içinde büyüttüğü öteki beniyle kalkıp hücuma geçecektir..Ben kimim ki diyen mütevazi hallerini değiştirip, sen kimsin ki? diye ekleyecektir ve belki de..

sen benim hayalim değilsin derken, gizliden hayran olacak ama hayalleri bile konduramayacaktır, aşkı hayat yapmış insanlara..hep kibir, hep kibir..yok mu bu büyüklenmenin sonu? ...

Ey kalbi kırık serseri!..avare olmuşsun kendi içinde dolaşmaktan..haberin yok etrafta olanlardan..seven insanları önemsemeyişin bu yüzden..kırık kalbinle, yeni kalpleri incitmen hep bu yüzden..herkes sana benzemeli değil mi?..sen erişemediysen, bu mutluluğa kimse erişmemeli?..

hayatta bazen, en son kuracağımız cümleleri en ilk kurarız..en büyük yanılgımız olur o an dürüstlüğümüz..ama yine de geriye dönüp bakınca;

insanların sinsi olanlarından olmaktan sa, dobra olmayı yeğleriz..Çünkü biz açık olmayı, taze taze ifade etmeyi severiz düşünceleri..Ama sinsi olanlar, beğenmediklerine, beğendim, sevmediklerine sevdim rollerine bürünmekten asla çekinmezler..tüm maskeler düşünce de..ben aslında..diye başlayan tren boyu laflar eşlik eder mazi analizlerine...yahu samimi olmamak, yeterince açık olmamak en büyük dengesizlik değil mi?..

Dürüstlükten kaynaklanan dengesizliklere canımı vereyim..içten pazarlıkçı olmaktan korusun bizi Rabbim..O kiminle kimi sınayacak, kime ne kazandırıp ne kaybettirecek bilemeyiz..Ama bu türden insanları dünyada kaybetmeyi, kendimi kaybetmeye tercih ederim..tüm dengeler altüst olsa da..

bize dürüstler gelsin!..söylediğiyle yaptıkları uyuşanlar..kitap okumaktan kalan vakitlerde, insanı da okumayı başaranlar..empati yapanlar..aşağılamak yerine, beraber yukarı çıkabilenler..Aynı yolda yürümeyi becerenler..Evet biz bize lazımız..ama sadece kendimiz için değil, tüm insanlık için..biz bize aşığız..Ama bencillikten değil, içimizdeki beni keşif arzusundan..Biz insanlara hayranız..ama bize hayran olanlara değil, tüm insanlığa..sadece insan olduğu için..tüm özürlerine rağmen..
Sıra, masa, odun ayırmadan..hepsine insan gözüyle bakarak..ve kendimizin de kusurlu olduğumuzu bilerek.."Ancak kusursuz olanlar, gerçek kusurları okuyabilirler..onlar da gördüklerini, kusur bilmezler" zaten..

Ey kalbi kırık serseri!..