Eylül

1 Eylül 2011, saat 03.49... / Travis ? Love Will Come Through

Unutulmayan anlar, unutulmayan tarihler vardır ya hani; bu tarih de öyleydi. Belki de hiçbir zaman hafızamdan silinmeyecek, bunu yaşadıkça göreceğiz. Hayatıma aldığım, aldığıma asla pişman olmayacağımı düşündüğüm, körü körüne güvendiğim ilk insanın hayatıma ilk imzasıdır bu tarih. Daha bir çok ilk'lere de imzalar atacağının habercisidir aynı zamanda... İlk hayaller, ilk kalp ağrısı, ilk hayal kırıklığı, ilk gözyaşı, vesaire vesaire...

Ne zaman dönmek istesem o tarihe, o şarkının notaları alıp götürüyor ruhumu en ulaşılmazlığa. 'If the world isn't turning, your heart won't return. Anyone, anything, anyhow...'*

Sıradan bir ay gibi görünen 'Eylül', o saatten sonra her şeyim oldu benim. İlk aşkım, minik bir kız çocuğu, her şeyin başlangıcı, hayata tutunacak son dalım, gerçekleşmeyen hayallerim...

Şu an bile yazarken ellerimin titrediği, gözlerimin dolduğu, kalbimin sızladığı o tarih, söylenen sözler unutulmaya kıyamadığım cinsten. Gecenin bir yarısı, sabahın ilk ışıklarında bana sunulan 'Kalplerimizi birleştirelim mi?' sorusu... Verdiğim yanıt beni nasıl bir maceraya sürüklüyordu bilinmez ama asla pişman olmadım. Akıl ve mantığın aynı anda yürüdüğü tek an oydu sanırım.

*

Hayallerimizin peşinden koşmak isteriz hep. Peki ya tam yaklaştığınız an kaybolursa?
Öyle bir hayaldi işte Eylül...
Ne zaman sonbahar aralasa kapımı, ne zaman sonbaharın yağmurları değse bu kente, bir dilek feneri görürüm gökte.
Kim bilir...
Bir başkasının hayallerine karışır Eylül de...