Farkında

Aşk resmindeki o kız olamadım ben o adamlar için. Kalbim üzüm cennetinden bir salkım sevda bitmez umudu alacakken bir de baktım yasak elmalar köhnesinde yarı çıplak duyguların ölümlü dünyasındaymışım...

Zor oluyor böyle; bir kalbi yaşatabilmek için bir adamın kalbine umut bağlamak... olmuyor da zaten.

Ben o adamların edepliden kasıtlı olarak var ettikleri edepli aşkları olamadım kalp kapakçıklarında ölümün suni teneffüsle aşkı var etmek mücadelesi bozulmaya meyil edince...

Büyüdüm ben de adam! İstemiyorum hiçbirinizi, gözlerim birinin gözlerinde buğulu ama sıcak bir sabah olmayı istese de ben istemiyorum hiçbirinizi. Hiç'inizi de alın ve gidin; o kadar kırgınım ki sevmek güzeldi cümlesindeki di'li geçememiş yaşayan bir zaman oldum.

Ayıp artık gizliden gizliye sevmek. Örtülü kalbimin aklımdan geçen talihsiz adamları bende öldürüş kumpanyasıdır...

Sen! Karşılaşmak ihtimalimiz severse bizi, tok kaldığım yalnızlıklara katarım belki seni de; Çünkü bende bir adamı kaygısızca, harap olmayı bile aşk sayarcasına sevecek kadar cesur bir kalp daha kalmadı. Damarlarımın kalp ağrımın ait olamamak mahzeninde beni kendisine kapattığı bir gece. Sağır adam! Kapa kör gözünü, zaten seni görmemekte bendeki bu sonbahar...