Figan

Olmayacaksan,dokunmayacaksan yüreğime,Senin düşündüğün gibi biri olamazsam , düşünme vazgeç.
müptelası olduğum şu yaraların avuç içi kadar sızısı ile yürünmez protez kalpte...
aptal bir hüzün tutarsa nağmeler şarkılarla,tonajı ağır vuslattır.
gözgöze geleceğimiz bir kuytu köşede öyle bir yolculuk ki,benimkisi en arka koltuğa oturmuş izlersen bizi,başka bir insana bakarmış gibi görüyorum seni,korkuyorum.
Gerçeklerle ikiyüzleşir gibi susuyorum,sonra birkaç yazı,biraz kahve daha içiyor,yazıyorum.
daha sonra telefon çalıyor,sus diyorum sana,yağmur başlıyor.
bu,sen yokken sana daha çok bağlanıyorum mesajları içeriyor.
gözlerin aklıma geliyor,kalabalıkların arasında afrika oluyorum,umutsuz,yargısız,susuz..
Sigaranın dumanında boğuluyorum,göğsümden vuruluyorum..
yığılıyorum..
Sen geliyorsun;
olmayacaksan,dokunmayacaktın yüreğime..