Fihrist Ayrılıklar

Alfabetik sırayla kovuyordu yaprakları kalbimin gidenlerimi; rüzgar aşina paketlenmiş yanlışıydı tövbesi akıbetini unutan aşk hiddetimin. Fihrist de sıradan cinnetler bakkalında kan döküyordu hiç olmayan zavallılıklarına; ben azami kriterde yaş arasında cibilliyetsiz ezberiydim kalbimden sövdüklerimin. Her bir yaşımda birini uğurluyordum alfabetik küfürleriyle.

Fihrist kalabalıklığıyla kevaşe kefaleti ödenmez açık sancılar biriktiriyordu taşikardili aşka. Herkes günü gelince o gün giderdi elbet masalları Y harfinin ardından y/alan memnun satan memnundan hallice 'yalan' la devam ederdi. Anlamıyorsunuz, çok yaramaz tümünde yok edildiğim şavkılarım.

Fihrist, atar devcileyin tökezleyen terk edişlerini yakar figanımla hasret kalırsın bir daha sevmeye. Aşk bu, giderken önce kalp kapısının sonra gidişatını sattığımın ayrılık kapısının kapanış sesi duyulur. Fihrist a'dan başlatır amansız ve z'de bitirir zalim kalp ağrısını...