Fırtına

Kara bulutlar toplanıyor gökyüzünde, kopacak birazdan fırtına. Korkup eve gitme sakın, arama saklanacak bir köşe. Sen say ki bu fırtına senin ya da bu fırtınanın ortağısın. Dökülen damlaları tuttuğun gözyaşları, esen rüzgarı haykıramadığın sözler say, tüm nefretini dök bu gece sokaklara. Dök ki sabah açan güneşle tertemiz ol. Ne bir dert ne bir tasa, ne söylemediğin bir laf, ne kimseye kinin kalsın. Sırılsıklam ıslanacak, gözyaşlarının döküldüğünü anlayacak, rüzgar sana vurduğunda haykırdığını kavrayacaksın. Açan güneşle yeniden doğmuş gibi olacak, geçmişi geçmişte bırakacaksın. Güçsüz gözükmemek adına sakladığın hüznünü de aç bu gece fırtınaya, gecenin karanlığı herkesi aynı örter, bırak oda fırtınada dalgalansın.
Korkup gitme eve, sakın arama saklanacak bir köşe! Sen bu fırtınanın kaynağısın. Korkuların kaygıların, seni görünce onlar kaçsın...