Gecenin Esrarı

Kar yağdı dağlarıma nazlı kardelen yine suskun... Ağaçlarım bembeyaz ayaza kesmiş her yer bakıyorum öylece... İçimde canımı yakan beni deli divane eden bir aşkın hasreti büyüyor. O aşkı ki, gönül mızrabımın tellerine başka vuruyor. Ağlıyorum, ağlıyorum... Evet, evet yürek dolusu ağlıyorum... Hani yağmur görse gözyaşlarımı kahrolur...

Asudeyim, yorgunum kırgınım ve dargınım.. Gecenin demine bırakıyorum kendimi... Saatler akrebi kovalıyor... Bense hiçbir şeye yaramayan kendimi kovalıyorum... Gecenin en koyu dilimindeyim. Yani herkeslerin uyuduğu bir saatteyim. Zilzurna yalnızım. Davul çalınsa kapıda duymayacak kadar ruhum enkazda, ben yüreğimle konuşuyorum... Yüreğimden taşan sevdayla konuşuyorum... Al gülüm ver gülüm yapıyoruz karşılıklı. Ben anlatıyorum o dinliyor... O anlatıyor ben dinliyorum... Öyle bir an geliyor ki ikimizde susuyoruz sadece birbirimizi dinliyoruz... Olamaz çok vakit geçmeden bir feryat kopuyor... Feryadın sesi duyulsa her yer yerle bir olur... Dağlar dağılır ,denizler taşar ..Bir denizin dibindeyiz. Çıksak çıkamıyoruz...


Ve birden bire bir el uzanıyor bize çekiyor denizden... Bir türbenin içine bırakıyor bizi birlikte dua ediyoruz... Sonra oradan ayrılıp bir vadiye yol alıyoruz. Vadiye vardığımızda dikkatimizi çeken tek şey
Otların üzerine açılmış bir sofra, sofrada ne mi var diyorsunuz? Bir bardak su...
Belli ki içimiz yanmış birer yudum içiyoruz. Fakat su bitmek bilmiyor... İçtikçe tekrar doluyor bardak... Amenna...

Artık bir şeyi itiraf etmenini zamanı geldi. Sevince insan pir oluyor, nur oluyor, sır oluyor...

Ve susuyor, susuyor, susuyor... Dil hükmünü kaybediyor... Aşığın ateşi közde gerekli, yürek ateşi özde gerekli, gönül duası cüzde gerekli... Seven sevene sonsuzda gerekli...

Ve aşığa sabır gerekli ...Bütün kapılar sabır ve dua ile açılır....

kapıyı çalmasını bilmeli ...