Gerçekten Zor Gözyaşlarını İçine Akıtmak

Garip bir duygu bir şeyleri arkada bırakmak. Ölüm gibi bir şey sonsuza kadar hoşçakal demek. Ve en acı vereni de bunu istemeye istemeye yapmak. İleride daha çok üzülmemek için yapmak belki de ama eğer bugün böyle düşünürsek yarın da böyle düşünürüz ve bu böyle sürüp gider sonsuza dek. Sonuç yaşanamamış bir sürü şey ve kırık bir kalp.


Sırtını çevirmek bütün yaşananlara. Ağlaşmalara, gülüşmelere, sevince, kedere... Ve daha nicesine belki aldatmalara, belki de aldatılmalara...

Bütün yaşananların birer anı olarak kalmasına göz yummak.

Mecburiyet... Aslında mecbur olmasan da yani somut bir şey olmasa da soyut bir mecburiyet.
Ve işte kırılmamak için alınan bir kırık daha ve tabi ki verilen bir kırık daha...Bunun böyle olduğunu kendine yedirememek ve düşünmekten her geçen gün kaçmak. Üzüldüğünü anlamaktan korkmak!

Zor...
Gerçekten zor gözyaşlarını yüreğine akıtmak...