Gitmek

Gitmek. Nedir ki gitmek? Olmadığı bir yerden nasıl gider insan? Peki böyle gidene kal denir mi? Zaten bu kadar soru soran birine kim dayanabilir ki? Bazen iyidir gitmek, böyle terk etmek gerekir olduğun yeri. Aynı yüzlerden, yediğin yemeklerden, giydiğin terliklerden hatta battaniyen ve yastığını da terk etmen gerekir. Koşarak uzaklaşmalı işte insan böyle anlarda. Deniz kenarı tercihtir tabi; çünkü deniz alır götürür her dalgasıyla. Mesela benim böyle zamanlarda bağırmam gelir, haykırmak isterim her dalgayla beraber. Hadi derim, hadi bu sefer bir ahenk yakalarım dalganın sesiyle belki. Gelgit olurum uzun bir süre. İçimden şehirler geçer malum şarkıdaki gibi. Dalgalar duraklarım olur, her haykırışta yolcu indirmek isterim. Bilmem belki sıkılmışımdır bu kadar insandan, bu kalabalık yetmiştir artık. Gitmenin vakti çökmüştür üstüme. Zaten hep özenmişimdir yalnız gitmeyi, ama hiç gidemedim. Her birini taşıdım benimle birlikte. "Bir dur, napıyorsun" diyenim olmadı. Bu gemi bu yükü taşımaz diye ruhsat vermeyen limanım da olmadı hiç. Kalemim küreğim oldu, sandal misali çekip durdum. Geceler ise yol arkadaşım. Bir yalnızlık türküsü dilimde söyledim durdum hep. Gidilmedi hiç gelinmedi de...