Gittin

Yüreğimin dili sen oldun her seferinde...Şimdi ise susup ağlıyor gidişine...Gökyüzününde ağladığı bu gecelerde yenildim sensizliğe...Sonbahar mevsiminde savrulan kurumuş yaprak gibiyim bende...Sahipsiz...Kimsesiz...Çaresiz...Niye gittinki benden apansız...Ne yaptımda bu kadar uzaklaştın benden...Niye bu kadar yabancılaştık ki birbirimize aniden...Nerdesin yerine hiçbişeyi koyamadığım öbür yarım...Düşündün mü hiç beni...? Senden sonraki halimi...Sensizliği bendeki senle yenmeye çalışıyorum...Yollarımız hiç birleşmemek üzere ayrıldı biliyorum...Belki kolaydı gitmek senin için dönmekten,benim içinse daha zordu ölmekten...Sensizlikmiydi canımı acıtan,sensizlikten kalan yalnızlık parçalarımı...Bilmiyorum...Hangisiydi beni en derinden öldüren...Beni yaşama bağlayan nefesimdin sen...Her soluğumda seni hissederdim ben...Sen gittin nefesim benden,qittin...Ve ben nefessiz kaldım...