Gönlüm

Uzun bir yolculuktan sonra yazmaya yeltendi ellerim..
Yazmasa bu eller , bir acıyı daha karalamasa kendini yok edercesine parçalardı her sayfaları..
Yokluğunla avunmuyor bu gönlüm.
Gönlüm artık acıyla yaşıyor .Üstümde bıraktığın bu yük beni giderek öldürüyor.Gömülüyorum..Ölüyorum belki de ama bunu hissetmiyor.
Hissedecek bi kalp bırakmadın arkanda..Vurdukça vurdun.Dağıttın önüne gelen ne varsa..
Yazdıklarım artık sadece bi yalan..Seni hayatıma soktuğum ilk günden sonraki her şey halbuki yalandan ibaretmiş.Geç anladım doğru ile yalanı..Anlamamla birlikte omuzlarımdaki yük benide ezdi.Taşıyamadım bu yükü.
Ağlayarak döktüm içimdeki yükü..Ya dökemediğim büyük ihanet Onu gözyaşımla dökebilir miydim sanıyorsun ?
Hiç bi acı bu kadar büyük olmaz. Sevilmeyi bile becerememişim meğer en başta..Herşey güzel gidiyor sanmıştım.Hayat hep keşkelerden ibaret nede olsa..

Sadece sev beni istemiştim. Benim seni sevdiğim gibi...Günler geçtikçe bu sevgide sen gibi geçip gidecek.. Karanlıklarda bırakacağım o gölgeni..Saklı bir roman gibi..