Gözlerine Baksam

Ne zamandır yazmıyorum seni, çığırtkan şarkıların sesi kısıldığından beri. Sen, kalbimdeki ölüsün neticede. Gözyaşlarıyla seni sulayıp düğümlenen iki yakası bir araya gelemeyen yalnızlıklar biriktiren de ben... Hayatında, ellerinde ve kalbinde barındırdığın aşkın kucak dolusu yalnızlıkları bana dokunurken kalbim kendini sevmekten vazgeçti.

Yapay ve bir damla akıtarak bütün bir hayatı sele çeviren aşkımın küçüklüğüne aldırmadan büyük laflar ederek büyük sevmeye çalıştım hep seni.

Ne zamandır gözlerimdeki buğunun samimiyetsiz yansıması olmuyorsun kadere. Kafesimin içinde kaçamadığım köşelere adını çiziktiriyorum.

Bir dolu boşluk ve bir ömür boyu sürecek mutluluklar diliyorum sana. Çelişkili ifadelerle tutukluyorum kalbimi. Ölümün şahıs kipinden asılıyorum.

Sen, ben, bizim hikayemiz... Sondaki noktasına kurban olduğum... Virgül bildin beni, noktanla vurdun, noktalı bir virgüle döndüm. Ah!

Nefesim benden çıkmıyor ya ne zamandır, kaybettiğimden seni; Gözlerine baksam başlayacak hayat...