Gün Dönerken..

gün, geceye döndü yine..tüm hayaller gibi uykuya daldı gündüz..yarını beklerken günzedeler, umutlarını elediler, acılardan..yarın dediler, yarın olsun!..söylerim sevdiğimi ona..yarın gelsin hele, öderim köşedeki bakkalın borcunu..yarın en sevdiği yemeği yaparım oğlumun..ve yarın olsun..Huriye'lere oturmaya giderim..

bir çok planla gün döndü geceye..sabahı beklerken yorgun ruhlar, çöktü sedire..yarınlar gelmeyecekti belki, hayaller gerçekleşmeyecekti..ama insan demek "umut" demekti..kimse vazgeçmeyecekti son nefesine kadar hayattan, kimse terketmeyecekti kendisine emanet edilenleri..

gün dönerken bir ah! çekti sevenler..sılada, asker evladını bekleyenler..gelir mi gelmez mi demeden, yarınlara vuslat hayali ekenler..

ben de sevdim.. dedi oğlan!..sevdiceğim çok uzakta..bedeni değil uzak olan..ruhu girdapta..ben de sevdim.. dedi!..ama vefasız yar, değer bilmedi..

ve bir ana!.. ağıtlar yükselirken semaya gizliden..içli içli yalvardı Allah'a.. evladının dönemeyeceğini bilmeden..

gün döndü geceye..dünyaya tek gecelik hayat gözüyle bakanlar, çözmeye uğraşmadı bilmeceyi..hep mutluluğa takılanlar, bilemedi hüznün derinliğini..ve köhne yürekler, değerlendiremedi, hüznün ve sevincin verimliliğini..

sabaha az kaldı..hissedene, sabah yakındı..yürekler karanlıkta ışık aradı..ışık; karanlıkta aydınlanmayı bilenlerindi..ateş böceği gibi, girdiği gönülleri ihya edenlerindi..ve ebedi ışık, sadece sevmeyi bilenlerindi..

gün döndü geceye..
bir ana, şehit haberiyle
bir aşık, sevdiceğiyle
sınandı bir kez daha..
sabah yetişti imdada,
inananlara sabah,
beklemeyi bilmekti..
......
ve bir gün...
gün döndü sabaha,
hiç bitmeyecek baharlara..