Haykırış

senli zamanlarım geçmiş çoktan...

senli öykülerledalmışım rüyalara... kaybedişlerim başladı belki ama ne fark ederki zaten senin için. yüreğine dokunamam ki bundan sonra...

yağan yağmur değil beni ıslatan sensiz yürüdüğüm yağmur. soğuk hava değil beni üşüten sana sarılmadan geçmek o ilk buluştuğumuz yerden.

yüreğim artık korkmuyor ne karanlıktan ne de başka bişeyden. sadece tamamen seni unutmaktan korkuyor. boynumda keskin hüzünler, gözlerimden akan yaşlar avucumda tek kalan. bana bıraktığın hediye bunlar...

kapımı çalan hüsran hergün biraz daha çalıyor mutluluklarımı, gülümseyişleri. kumdan kalemiydi yoksa bizim sevdamız hani bir dalgayla yıkıldı ya...

hayat bana büyüklerimin öğrettikleri gibi değilmiş aslında senin gibiler çıkınca karşıma tüm umutlar tüm hayaller yarım kalıyor işte.

yalvarışlar, yakarışlar boşa çıkıyor. aslında biliyor musun seninle ilgili herşey tüm çıplaklığıyla dikiliyor karşıma hesap sorarcasına...

yağmurduk yağdık, kardık eridik işte... belki günün birinde çıkarım karşına o zaman tek dileğim gülemsemeni eksik etme sakın benden. belki biz olmayı beceremedik ama sıcacık kalbini çok görme sakın bana...

şimdi tüm sevdamı bir kuşun kanadına iliştirdim uçurdum gökyüzüne karşına çıkarsa sevdam sakın şaşırma.

sana tüm duygularımla yaptım bu haykırışı... bekle belki birgün karşına benden daha iyisi çıkar...

çünkü sevda karşındakinin senin olmayacağını bilsen bile tüm kalbinle, en iyi dualarınla mutlu olmasını istemek değilmidir...