Issız Şimşeklerde yüzüyorum...

Yine bulutlar...Yine yağmur..Yine şimşeklerdi korkutan beni.Ağlatıyorlardı beni...

Sıcak çorbamı titretiyorlardı.Artık çatı delindi, içeri girdi o ıssız yağmur...Şiddetiyle ıssızlaştırıyordu ürkekliğini...İçerdeydi artık.Bizimdi o damlalar...Gözlerimden akanla ayırt edilemez ıssızlıktaydı. Uçurum gibiydi evimiz. Ölüm-kalım arasındaki havuz.
Şimşekler görünüyor tepemde...Yıldırımlar alıp götürecek ıssız şimşeklere...Ürkütücü, ıssız, korkutucu...Ama seviyorum onu ben. Çünkü her an, ıssız şimşeklerde yüzüyorum ben.

İşte ıssızlık...Sadece yağmur şırıltısı.Dinle,...İşte tam zamanıdır yazmanın.Boş da olsa, laf da olsa...Yazma zamanıdır.Yüzümdeki bitmeyen ıslaklığın getirdiği ıssızlık...

Issız şimşekler, giderken götürdü yüzümün kuruluğunu..Çorbamın sıcaklığını.Çocukların ağlayışını...

Issız şimşeklerde yüzüyorum ben..Giderken götürdü beni.



(Bol 3 nokta koydum :) )

Başak ÜNAL