Karmaşa1

ÇOK GEÇ ÖĞRENDİM


Hayır, sen değildin benim şarkıları mırıldandığım, bu duvar senin için yürümüyordu üzerime, benim masalımdı bu ve bendim beni uyutmayan sabahlara kadar, yazılar yazdığım bendim. yüzleşemediğim bendim. Dostoyevski olamayan, programcı olamayan, hiçbir riski alamamış bir devlet memuruydu beni uyutmayan. Bir kaybeden. Gecelerce haykırdım bunu kendime. Sen bir kaybedensin. Yıllarca kullandım seni. Anladım ki sana ağlıyorum sanırken aslında hep kendime ağlamışım. Anladım ki gözlerin yeşil değilmiş. Seni özlediğimi sanırken aslında ben hep yüzleşmeye korktuğum kendimi özlemişim.

Çok geç öğrendim.
Kendini unutmayı bilmiyorsan kimseyi unutamıyorsun.

Bu yüzden durmadan, hiç durmadan koşarcasına kaçardım, hiç kimseyi aramayarak, seni sevmeyerek, aramayarak, özlemeyerek, telefonlarını açmayarak kaçardım. Ne zaman tarif edilemez bir sevgi hissetsem yüreğimde, inadına umursamaz bir kalkan takıp yüreğime kaçardım. Hep kaçardım.

Çok geç öğrendim.
Kendinden kaçmayı bilmiyorsan hiç kimseden kaçamıyorsun.