Kaybediş...

bazen düşünüyorumda neyi kaybediyoruz ve nasıl... kendimizi boşluğa bırakıyoruz...
asıl kaybediş ölüm değilmidir? biz neyi saçmalıyoruz. güneşi kaybetmek ya da karanlığa boğulmak bu değilmidir kaybedişler... bizse küçücük şeylere adına üzülüyoruz, bu kendini yıpratış değilmidir?

bazen bir sevgili için günlerce kendimizi kaybediyoruz oysa yukarıdaki görmediğimizin sevgisi kaybetmek daha acı değilmidir?

ama en büyük kaybediş bir daha göremeyecek olman sevdiklerinin ölmesi bence... asla yanında olamıyacaklar en özel günlerinde bile... sarılıp, öpemiyeceksin bir daha...

buna o kadar çok şahit oluyorum ki hastanelerde onun için korkuyorum ya sevdiklerimi kaybedersem diye. gözlerim doluyor düşünmeye başlayınca ... hıçkıra hıçkıra ağlıyorum bazen de...

size stajdayken başıma gelen bir olayı anlatmak istiyorum asıl kaybediş bu bence...

devlet hastanesinde staj yapıyodum. o hafta ameliyathane- yoğun bakımda çalışıyordum... bir sabah gittiğimde bir cuma günüydü hatta. hemşire hanım ETHEM AYHAN adlı hastanın öleceğini söyledi, korktm hiç ölüm görmemiştim ve eğer ölürse ilk ölen hastam olacaktı. bir ara amca fenalaştı arkadaşımla ben koşup oksijen taktık. sonra hemşire hanım hayattaki tek yakını olan kızını çağırdı son kez görmesi için. normalde yasaktır yoğun bakıma girmak ama içeri aldı. kızın hali çok perişandı. hıçkırıklar içinde ağladı. 15 dk kadar yanında kaldı ve beyin ölümü gerçekleşmiş olan hastanın tansiyonu yükseldi. işte bağlanmak burda amca kızının geldiğini hissetti... kızı gitti yarım saat kadar sonra amca fenalaştı.. hemşire biz korkmayalım diye başka işler verdi bize ama biz bitirip amcaya dua okumaya başlamıştık arkadaşımla... fenalaşmıştım ama ona dua okumayıda bırakmıyodum... sonra hasta öldü. gözümün önünde öldü ve ben bişey yapamadım diye çok üzüldüm... evet müdahalesine bnde katılmıştım... ama kzının hep o haykırışı geldi aklıma "baba benim senden başka kimsem yok bırakma beni" hep o dalgalar halinde yayılıyordu beynimde... işte asıl kaybediş bu asıl sevgi bu bence... ETHEM amca mekanın cennet olsun...