Kendi İçindeki Yalnızlık

O, henüz hiç bir şeyden habersiz,masum,saf bir kızdı.Haftalar,günler,saatler,hatta dakikalar ilerledikçe ne yapacağına dair hiç bir şey bilmiyordu. Kendi içinde kalmış yalnızlıkla büyüyordu.büyüdükçe daha çok yalnızlaşıyordu.Çünkü o kızı hiç kimse anlamıyordu.

O kız ailesinin tek kızıydı. Liseye başladıktan sonra dünyada sadece iyilerin olmadığını öğrenmeye başladı.Kendi gibi sanırdı tüm insanlığı , son demlerine kadar güvenirdi sevdiklerine.. İşte bu sonuna kadar güvenmek onu daha da yalnızlaştırdı.

Kalbinde sadece "mutlu etmek" eylemi süre gelmişti bugüne dek.. Sadece başkalarını güldürmek ona güç veriyordu.değer verdikçe,sevilmeyi umut ediyordu.Ama sadece umut etmekle kalıyordu.Çünkü o hep bir şeylerin eksik olduğunu düşünüyordu.

O öyle bir kız ki düşüncelerini söylediğinde kimseyle ortak bir yanının olmadığını görürdü.Bu onu daha da yalnızlaştırıyordu.O hep birilerini sevmeyi seviyordu.

Ve o hep sevmeyi sevecek...
Peki ya siz ne dersiniz bu kız kendi içinde hep yalnız mı kalacak ?