Keşkelerin İyikilerin Enkazıdır

Böyle böyle nereye kadar gider?
Hüzün, acı, azap, pişmanlık ve keşkeler...
Kaybedilen, avuçlarımızdan uçup giden fırsatlar ve kalpler...
Aşklar, sevgiler, mutluluklar hayata dair iyi olan ne varsa hepsini bile bile kaybettik ve kaybederken gidenlerin arkasından sadece bakmakla yetindik.

Şimdi soruyorum geriye ne kaldı ?

Geriye kalan hayata dair sevilmeyen, kötülenen ne varsa onlar
Mesela "biz" kelimesi
Mesela hüznün en ücra köşesi
Mesela mutlulugun terk edilmiş sokakları
Mesela huzur adlı kitabın hiç okunmayan, okunmaya cesaret edilemeyen, hiç açılmamış sayfaları...
Mesela... Mesela... Mesela...

Hayat mutluyken iyikilerden ibaretti. İyikiler mutlulugun anahtar kelimeleridir. Hani her derde deva zaman varya işte o zaman iyikilerin tek katilidir. Zaman yavaş yavaş ve sessizce işlerken cinayetini sen hiçbir şeyi fark etmezsin bile. Ve zamanla iyikiler yıpranarak keşkelere dönüşürler.
Keşkeler iyikilerin ölmüş halidir, cansız halidir. Keşkeler iyikilerin enkazıdır...

Mesela; İYİKİ vardı, KEŞKE olmasaydı...