Kırgınlık

Yenik düştüğüm gülüşün şimdilerde mezarım oluyor. Karşıma geçip de alay ediyor sanki benimle. Kal yaşa dedin bana güçlü şekilde ayakta dur. Duruyorum durmasına da kolay mı sandın sükut nakışlı hırkalar giymeyi için alev alev yanarken.. Özleminin gırtlağıma yapışıyor ve nefes almam zaman geçtikçe güçleşiyor. Yakıyor genizimden aşağısını ve acı bir çığlığım oluveriyorsun dudaklarımda. Aynalardaki suretimden utanır oldum artık yüzüm gittikçe yabancılaştı bana. İçimde taşıdığım sen yayılıyor tüm vücuduma.

Bir şarkı bazen bir şiir bazense basit bir kelime doldurur oldu gözlerimi. Sataşasım geliyor senin parfümünü kullanan herkese. Onlarla kavga etsem neye yarar ki kendimle edemedikten sonra. Onları yensem ne çıkar ki kendimi alt edemedikten sonra. Nakış nakış işlersen yüreğe, zor olur ilmek ilmek söküp atmak işte.

Yüregimin kasırgaları arasında ben tutunacak dal bulamıyorum. İki paralık ettiğin yüreğim hala senin için çarpıyor ya yazıklar oksun bana da. Benden koparıp aldığın o kadar çok şey var ki. Kalp gibi, hayal gibi, umut gibi. Ama yinede sırf sen güçlü olmamı istediğin için güclü duruyorum.

Hiç tanımadığım bir şehrin koynunda seni anlatıyorum, seni yaşıyorum. Yollar meskenim oldu artık. Beyaz çizgilere sıgdıyorum senin gelinin olma hayalimi her seferinde. Sana benzeyen bir Ömürümüz bana benzeyen bir Ecemimiz olacaktı. Gözyaşlarım yol oldu gözlerimden kalbime. Seni unuturdum aslında şu şarkılar olmasa, bir çırpıda silerdim seni anılar olmasa. Gözlerimden bir damla akmazdı sana eğer ki gözlerimden öperek uğurlamasaydın beni karanlıklara.

Giderken hiç acımadan beni öldürdün zaten sen. Sağır kaldın çığlıklarıma, dilsiz oldun acılarıma. Bir sonbaharın arasına sıkıştırıp bıraktın beni...

Sana kavuşmak ölüm gibi bile olsa düğünmüş gibi gelirim ... bilsem ki ölünce biz olacağız o kefeni gelinlik niyetine giyerim... sana kavuşmak bedelse bir ömre al ömrümü ben yine de seni severim...

Ve sevgili sen bana merhamet etmesen de ben seni dualarımda zikrediyorum...