Kırk Yıl İzin Kaldı Bende

Baştan beri gözlerin sebepti her şeye. Bana aşkını fısıldayandı onlar. İki çift göze esir olup varımı yoğumu darmadağın ettim. Çok sevmiştim güya sende çok sevmiştin beni. Dünyaları vaat etmene gerek yoktu iki gözün üzerimdeydi ya yetiyordu o benim çocuksu yüreğime. Beni usul usul takip ederdin biliyorum öyleye ya yoksa gülüşümü nasıl bilebilirdin ki... Senin kollarında senin gözlerinin içindeki cennete mıhlanıp kalırdım sanki. adımı bile unutur sayfa sayfa seni anlatabilirdim sana. Uçurumlar misali çekiyordu beni sana gözlerin. Kahveyi çok sevişim bu yüzden senin gözlerinin sıcaklığını, rengini anımsattığı için bana. Kırk yıl hatırının kalması bu yüzden bende, kırk yıl tenimde hatırın var artık senin...
Gamzen vardı yanağında o öyle çiçekler açtırırdı ki yüzünde.kurak topraklarım yediverenler verirdi sayendi. Kuraktı benim yüreğim, ıssızdı . Sen gelesiye kadar sadece nefes alırdım ben seninle hayat buldum, seninle güneşin bu kadar güzel olduğunu anladım. Kaç kaybediş bir sen yapar sevgili. Bu kaçıncı kayıp, bu kaçıncı ziyan. Madem ki kurak iklimlerimi çöle çevirecektin o zaman neden bana sahralarını gösterip yediverenlerle donattın...
Bedenime, ruhuma, kalbime bu denli nakış nakış işlenmiş iken ince ince gönlüme düşmüş iken şimdi neden bunca acı sevgilim. Giderken dalga geçer gibi "beni bir ömür sev" demenin manası bir ömür acı çek demek miydi. Gözü, gönlü kör sevgilim bilmez misin insan uğruna her şeyden vazgeçtiği insanı zaten bir ömür unutmaz. ..
İşimi,ailemi,arkadaşlarımı bir bir yoksaydım senin için ben. Aydınlıklarımı çevirdim karanlığa. Bir tek inanç uğruna onu çok gördün bana. Layık değildim demi soyadına. Beni kimsesiz bıraktın bu neyse de sayende yersiz yurtsuz kaldım bir başıma...
Ah be sevgili evet izin kaldı hayatımda hem de hep alnıma kazılı kalmış izin. Değil kırk yıl şimdi bir ömür bendesin. kimin gücü yeter ki seni benden silmeye....