Korkak Kalp

Kalbimi en son birinin yosun tutan kalbine tuz serperek servis etsin bana diye dilenirken biber nefretine denk gelmiştim. Onu, kahretsin uçurumundan kalbimden vurduğu beni itmeye çalışırken bende bir türlü öldüremeyişimden gömmüştüm. Cansız toprağın canlı yalnızlığına taşınırken başkalarına ait oluşunu gördükçe üflediğim içim yaralarıma zalim dikişler dikmiştim.

Korkuyorsun kalbim; korkuyoruz. Yara alarak nefes aldığım uzun zamanlardan sonra bir kalbin vuruşlarına denk geliriz diye ... Beceremem sevmeyi ağır gelir dönemeçli bana dönmeye çalışmak. Sonunda sevilmeyi çok isteye isteye sevmeyi unuttum. Utanırsın kalbim; birine can, ona hiçbir şey olamadın diye...